Een tijdje geleden was ik op een jeugdweekend van Athletes in Action om foto’s te nemen. Ik probeer op zo’n weekend de sfeer vast te leggen met vrij algemene foto’s. Daarnaast vind ik het mooi om foto’s van mensen persoonlijk te maken.
Vaak hoor ik van dat soort foto’s een reactie als “nou wat sta ik daar raar op!” Men herkent zichzelf er niet in en vindt dat het totaal niet weergeeft wat de werkelijkheid is.
Nu kan ik een hele verhandeling houden over het feit dat het gezicht van iemand a-symetrisch is en dat je jezelf altijd in de spiegel ziet waardoor de a-symetrie anders is dan op de foto en je daardoor jezelf anders ziet maar dat was niet wat mij daar in opviel.
De trigger voor mij was meer hoe zie jij jezelf in geestelijk opzicht en wat is daar de uitwerking van in fysiek opzicht.
Ik bedoel het volgende: in de Bijbel lees ik dat God de mens, jou, gemaakt heeft (Psalm 137:13) Hij heeft jou zelfs bijna goddelijk gemaakt (Psalm 8:5).
Als je nu in de spiegel kijkt wat zie je dan? Je grote neus, je kleine oortjes of zie je dat wat God bijna goddelijk heeft gemaakt. Er staat in de Bijbel niet bij dat het hier om geestelijke dingen gaat, het gaat gewoon over jou, wie je bent en hoe je er uitziet.
En als je de volgende keer weer een foto ziet van jezelf denk er dan aan dat de foto een creatie van de almachtige Schepper weergeeft. En sta je er mischien op met een open mond dan heb ik wel eens het idee dat God over je schouder meekijkt naar die foto en dat er een glimlach op Zijn gezicht komt en denkt: “kijk die nou eens plezier hebben, daar kan ik nou zo van genieten, mijn schepsel, wat ben ik blij met jou”
Kijk eens hoe mooi God de mens heeft gemaakt!
[17-01-2016]